Dentro de este libro viven dos cocodrilos [Ed. en castellano]

Un conto sobre como superar os medos, ilustrado dun xeito fascinante.

Claudia Souza
Ionit Zilberman

32 pp. 21 x 25 cm. PVP: 16 €
ISBN GAL: 978-84-18567-47-6
ISBN ESP: 978-84-18567-48-3
Capa dura. Cosido con fío vexetal. Impreso en papel ecolóxico.

Escrito pola psicóloga infantil e recoñecida autora brasileira Claudia Souza e ilustrado marabillosamente por Ionit Zilberman con páxinas que semellan cobrar vida.

TEXTO CONTRACAPA

Póñenche medo as cobras? E os tiburóns? E que me dis da escuridade, ou das alturas, ou dos sitios pechados? Eu non lle teño medo a ningunha destas cousas, pero o que si me estarrecen son os crocodilos que viven neste libro. Ti teslles medo aos crocodilos? Neste conto asexan dous enormes. Son os animais máis arrepiantes do mundo.

ARGUMENTO
O protagonista do conto ten medo aos crocodilos e dous deles, enormes, asexan dende dentro do mesmo libro. A el non lle pon medo case nada, nin a escuridade, nin os tiburóns, nin os sitios pechados ou solitarios… Só teme os crocodilos. Pero axiña descubrirá que as persoas somos máis fortes e meirandes ca os nosos temores, e que este medo que el sente, axiña marchará.

CLAVES PARA A LECTURA
O medo está presente na infancia de todas as persoas… Ese medo que asusta mais tamén fascina. Un pode poñerlle medo a calquera cousa. A que lle temos medo? Como enfrontarse a ese medo? Podemos espantalo? Tamén iremos descubrindo que esas cousas que nun principio nos dan medo, axiña tornarán en insignificantes. As ilustracións, pola súa banda, resultan fascinantes: parece que queren fuxir do papel e converterse nunha fantástica película de animación.

40 pp. 28 x 21,5 cms
ISBN: 978-84-16460-39-7

Divertidísima aposta gráfica chea de humor e caricatura. Escrita e ilustrada polo artista de Nova York Peter Brown e traducida agora ao galego, A miña profe é un monstro! (Diso nada.) fomenta o diálogo e convida ás persoas a coñecerse mellor para loitar contra os prexuízos. Novo título da colección Verdemar de Alvarellos Editora.

TEXTO CONTRACAPA
Ás veces os monstros non son o que aparentan.

ARGUMENTO
As clases comezaron e Brais ten un problema tremendo. O seu problema chámase a “profe Lola”. Ela é un monstro real, mesmo ten a pel verde e os seus dentes son enormes e afiados… El quere fuxir dela. Non obstante, un venres despois da escola, nun encontro casual no parque, os dous se poñen a falar e Brais descobre na profe Lola a outra persoa que non imaxinaba…

CLAVES PARA A LECTURA
Descubrirse o un ao outro falando. Coñecerse mellor e dialogar para loitar contra os prexuízos. Velaquí a mensaxe principal deste divertido conto, ilustrado con moito humor e caricatura. O rostro da mestra vai cambiando e facéndose doce cando o seu alumno atopa nela un ser humano sensible e alegre.

Como actividade práctica co alumnado pódese traballar na realización dun sinxelo avión de papel. Tamén, ir buscando e analizando os cambios que se producen no aspecto físico da profesora.

Henrique Alvarellos | Ilustrado por Xulia Nieto

36 pp. 21,5 x 28 cms
ISBN: 978-84-16460-79-3

As árbores teñen voz. E mans, mans con dedos. E senten. Vaia se senten! Dígovolo eu, que o sei ben.

Seino dende sempre. Cando mamá e papá me levaron ao bosque a abrazar a miña primeira árbore.
Abre este conto e entrarás nun bosque fascinante.

• Idade de interese: +3
• Nivel de lectura: +5

ARGUMENTO

Cando cumpriu tres anos, Lucía recibiu un agasallo moi especial de mamá e papá: unha árbore. Un precioso freixo que medra no pequeno bosque preto da casa. Visítao todas as semanas: obsérvao, úleo, fálalle e, sobre todo, abrázao. Álex, o mellor amigo de Lucía, é cego, mais xuntos descobren igualmente un mundo fascinante cheo de sensacións. Un día o freixo ponse maliño, pero a natureza sempre segue o seu camiño…

CLAVES PARA A LECTURA

Descubrir un bosque, pero tamén un parque ou un xardín, a través das súas árbores, é unha das actividades máis enriquecedoras para calquera idade.

Este álbum ilustrado convida a entrar nesta atmosfera natural e ir coñecendo e valorando a natureza única que temos tan preto das nosas casas e que pasa moitas veces diante de nós sen darnos de conta.

Abrazar unha árbore forma parte dunha práctica que xurdiu, como terapia, no Xapón nos anos oitenta: o shirin-yoku («baño de bosque»). Estendeuse por todo o mundo. Trátase de relaxar escoitando o bosque, tocando, ulindo, en calma… Álex, o amigo de Lucía, non pode ver, pero o bosque fascínaos por igual aos dous.

As ilustracións lévannos a penetrar neste universo natural e sensorial. Feitas con acuarelas e sutís trazos a lapis. Inspirados nelas, podemos facer nós tamén o debuxo da nosa árbore favorita, das súas follas e do lugar onde se atopa.