SONETOS PREPOSICIONAIS

Edición ilustrada bilingüe galego-castelán

142 pp | 14 x 19 cms.
ISBN 978-84-16460-41-0

INCLÚE A “LISTA DA COMPRA DA VIÚVA”, PREMIO INTERNACIONAL JOVELLANOS AO “MELLOR POEMA DO MUNDO” (2017)

Os novos e premiados versos de Emma Pedreira. Unha edición bilingüe galego-castelán, ilustrada, na que a poeta reflexiona sobre as soidades non escollidas. A obra inclúe a “Lista da compra da viúva”, poema que recibiu en 2017 o Premio Internacional Jovellanos como “El mejor poema del mundo”. O libro resultou gañador en 2017 do Premio de Poesía do Concello de Vilalba.

Emma Pedreira é unha das máis inspiradas, singulares e premiadas voces da actual poesía galega. Encadrada na coñecida como Xeración dos 90, estreouse cos versos do Diario bautismal dunha anarquista morta (1999). Dúas décadas despois recibe o Premio da Crítica (2017) e o Premio Xerais de Novela (2018). En todo este tempo foi tecendo ata unha ducia de libros de poemas (sempre premiados) onde destila a súa visión fonda, crítica, inspirada e feminista da vida.

Antídoto recibiu en 2017 o premio de Poesía do Certame Literario do Concello de Vilalba na súa renovada edición nº XLIII. Sae publicado agora en versión bilingüe galego-castelán e ilustrado por Xulia Nieto.

A poeta reflexiona nestes versos sobre as soidades non escollidas. Escrito dende a dor, busca a luz na palabra, nun verso que camiña libre, pleno de potencia expresiva. Entre os poemas que integran esta obra figura a “Lista da compra da viúva”, composición que recibiu en 2017 o Premio Internacional de Poesía Jovellanos como “El mejor poema del mundo”.

[2º Premio XLI Certame Literario Concello de Vilalba]

46 pp | 14 x 21 cms
ISBN 978-84-16460-11-3

O barruzo, esa chuvia pequena e teimuda que semella desaxustar o mundo, e o ruxido como metáfora –e berro– do creador inadaptado, son os dous eixes sobre os que se constrúen estes versos de Paulino Pereiro, Poemas de ruxido e barruzo,  unha obra que recibiu en 2015 o 2º premio do Certame Literario do Concello de Vilalba.

“O meu barco non ten océano”, escribe o poeta. O autor atopa abeiro nunha natureza que representa aquí o equilibrio, coma o río, “sangue paralelo do meu sangue”, ou o aire da mañá “que batalla contra o ruxido”. Sobre todos eles xorde tamén o acougo na función da propia escrita.

Trinta e seis poemas en verso libre que flúen musicais e poderosos estruturados coma un diario real, datado en tempo e espazo, escritos durante seis semanas dun verán no norte…