• 0 Items - 0,00 
    • Non hai produtos no carriño.

17,50 

Galiza e feminismo en Emilia Pardo Bazán

Mª Pilar García Negro

 

Pp: 158. Formato 13 x 23 cms.
ISBN 978-84-18567-07-0

 

OBRA FINALISTA NOS PREMIOS FOLLAS NOVAS 2022

A profesora e investigadora María Pilar García Negro examina, neste ensaio, o feminismo de Emilia Pardo Bazán, a súa actitude ante a lingua e literatura galegas ou o trato que dispensou a Rosalía de Castro. Tamén analiza o xeito en que a autora coruñesa exercía de galega e a imaxe que proxectaba do país; e, por último, o seu posicionamento ideolóxico ou político. En todos estes asuntos, deixa falar á propia Pardo Bazán, quen irá retratándose a través da súas obras ou declaracións. Este volume presenta unha ollada ben diferente aos estudos e libros publicados ata hoxe sobre a recoñecida narradora.

Compartir

Autoría

María Pilar García Negro (Lugo, 1953) é escritora, sagaz investigadora e profesora da Universidade da Coruña. Ensino, cultura, políticas para as mulleres e política lingüística son os eixes sobre os que desenvolve a súa actividade profesional. Entre as súas numerosas obras publicou, en Alvarellos Editora, en 2010, o estudo introdutorio de Gran Lugo de nebra. Antoloxía de versos e prosas, 1955-1999, de Uxío Novoneyra; en 2013, o ensaio “Cantares gallegos”, hoxe. Unha lectura actualizada de Rosalía de Castro (2013), que recibiu o Premio da Edición de Galicia ao Mellor Libro de Non Ficción do ano, e No tempo de Follas Novas. Unha viaxe pola literatura universal (2015), no que García Negro se ocupou do coidado da edición e convocou un excelente elenco de docentes e escritoras/es. [Imaxe da autora: Eduardo Castro Bal-AELG]

Pardo Bazán, unha feminista cativa

Un ensayo sugiere que Pardo Bazán “repudiaba” el gallego como lengua formal

“O centenario de Pardo Bazán converteuse nunha conmemoración falsa da súa persoa”

Outra visión sobre Emilia Pardo Bazán

NP_gal_Galiza_e_Feminismo_en_EPB

A autora do presente volume formula –e dá resposta– a varias cuestións relevantes arredor da personalidade e da obra de Emilia Pardo Bazán (A Coruña, 1851-Madrid, 1921), escritora plenamente integrada na literatura española de fins do XIX e comezo do XX.

María Pilar García Negro examina, por unha banda, o feminismo da narradora e pregúntase se miraba realmente con lentes violeta ou eran pola contra uns lentes “de clase”. Por outro lado, analiza o xeito en que Pardo Bazán exercía de galega e, sobre todo, que imaxe de Galicia construíu e difundiu por España. En terceiro lugar, abórdase tamén nestas páxinas o posicionamento político ou ideolóxico da recoñecida autora. ¿Era dona Emilia liberal ou fondamente conservadora? ¿Como encaixaba o seu aristocratismo en todo o seu pensamento?

A súa actitude ante a lingua e a literatura galegas e o tratamento en concreto que lle dispensou a Rosalía de Castro son outras das cuestións cruciais abordadas detidamente neste ensaio.

María Pilar García Negro deixa falar, en todos estes asuntos, á propia Emilia Pardo Bazán. Será ela, a través das súas obras e das súas declaracións, quen vaia retratándose. O resultado é unha ollada ben diferente á maioría de estudos e libros publicados ata hoxe, sobre a condesa de Pardo Bazán, nun ano como o 2021 no que Galicia e España conmemoran o centenario da súa morte.